Op 17 december was er de prachtige documentaire ‘Rauwer’ te zien van Anneloek Sollart. Het is een vervolg op de 5 jaar eerder gemaakte documentaire ‘Rauw’.
In 2008 konden we al in het eerste deel RAUW kennismaken met de elfjarige Tom en zijn moeder Francis die leven op een dieet van ongekookt en ongebakken voedsel. De beide films gaan over een controversiële levensstijl.
Moeder Francis en zoon Tom laten in de beide documentaires zien waarom zij deze controversiële levensstijl beoefenen. En hoe ze dit in onze maatschappij kunnen handhaven.
Ze waren kortgeleden te zien in een uitzending van Pauw en Witteman. Daarin kon Francis haar mening geven over haar standpunt over het eten van rauw voedsel.
Als je op internet zoekt zijn er zowel veel voorstanders maar ook heel veel tegenstanders. De film en die uitzending van Pauw en Witteman hebben aardig wat emotie losgemaakt.
Het begon eigenlijk naar aanleiding van de juf van Tom die aan de bel trekt waardoor en kinderarts Tom heeft onderzocht. Deze constateerde dat hij ernstig ondervoed is. De conclusie was dat het huidige dieet te weinig calorieën bevatten en dat hij twaalf tot vijftien centimeter korter zou worden. De kinderarts doet daarom uiteindelijk aangifte van mishandeling.
Richtlijnen
In een democratie mag iedereen een mening hebben en als die niet kwetsend is mogen we hem ook verkondigen. We mogen ook alles doen als het de gezondheid maar niet ondermijnt. In een democratie hebben we waarden en normen gesteld zodat ze gehandhaafd kunnen worden. Dit doen we door middel van wetten en richtlijnen.
Gelukkig zijn die waarden en normen in die wetten en richtlijnen wel soepel opgesteld. Er is nog wel enige vrijheid. Ga je echter over de vastgelegde grens, dan zullen de daarvoor aangestelde handhavers daar een stokje voor steken.
Veel richtlijnen zijn voor een maatschappij goed dat ze er zijn. Zonder die, zou deze huidige maatschappij niet kunnen bestaan. Maar sommige richtlijnen zijn echter tegenwerkend. Ze zijn of verouderd of slaan de plank totaal mis.
Het nadeel van richtlijnen is dat ze niet altijd de waarheid bevatten. Daarom hebben we naast de richtlijnen voor de reguliere geneeswijze ook alternatieve mogelijkheden met weer andere richtlijnen. Is een griepprik nu wel of niet nodig.
Of rauw eten wel echt gezond of schadelijk is, zal bij de reguliere richtlijnen anders zijn dan de alternatieve richtlijnen. En het is maar welke richtlijnen jijzelf aanhangt waardoor je een mening daarover hebt.
De juf keek naar de vastgelegde richtlijnen van haar maatschappelijke richtlijnen en trok daarom aan de bel. De moeder van Tom keek naar haar eigen richtlijnen en gelooft dat rauwkost gezonder is dan gekookt en gebakken voedsel.
Het grappige is dat ze natuurlijk alle twee gelijk hebben. Dat vinden ze zelf ook en daarom blijven ze volharden in hun geloof.
Rechterlijke macht
Uiteindelijk moet een rechter daar dan weer een uitspraak over doen. Maar ook de rechter moet een keuze maken vanuit zijn vastgelegde richtlijnen, maar ook luisteren naar de beide opties of het eten van rauw voedsel nu wel of niet gezond is.
Richtlijnen zijn nodig om een maatschappij als deze draaiend te houden. Een democratie die zorgt dat we een gemiddelde kunnen bereiken die flexibel kan uitwijken. Zowel naar links als naar rechts. Kijk naar onze regering.
Maar richtlijnen en waarden en normen houden geen rekening met gelijk hebben. Ze bezitten geen emotie over wat juist of niet juist is. Die emotie komt wel naar boven na het zien van bijvoorbeeld een documentaire over wel of niet gezond eten.
Mensen echter, hebben wel emotie en die laten ze ook merken. Kijk maar naar de vele reacties die er te vinden zijn over dit onderwerp op internet. De eigen mening mag namelijk vrij verspreid worden. Die emotie heeft een persoonlijke waarheid. En iedereen heeft recht op zijn persoonlijke waarheid. Dat heet democratie.
Soms echter, is het nodig de gevestigde waarde en normen even wakker te schudden. Waarden en normen moeten namelijk met de tijd meegaan. Wat in de middeleeuwen goed was, zal nu niet meer kunnen. Waar de medische industrie zo’n honderd jaar geleden voor stond, zou nu dodelijk zijn voor de meeste mensen.
Francis is ook zo’n, wat ik noem een wakkerschudder. Net als haar voorgangers op bijna alle gebieden in de voorgaande eeuwen. En ze is niet de enige die een andere mening heeft. Dat versterkt natuurlijk haar motivatie om door te gaan. Zij durft zelfs haar mening tegen de gevestigde orde uit te spreken.
Bedenk, wanneer je een eigen mening hebt, je dit altijd doet vanuit je eigen focus en belevingswereld. Vanuit je eigen emotie die daarop vrijkomen.
Wil je daarin gelijk krijgen zul je strijd moeten leveren.
Wil je echter gelijk hebben, zul je iets moeten aantonen.