Ben jij ook met een valse start begonnen?
Ik hoef je vast niets uit te leggen over hoe je bent ontstaan, toch? Het eitje en het zaadje. En daarna nog even wat celdelingen en klaar is Kees. Of is het Marie?. Ja, was alles maar zo gemakkelijk.
In dat eitje en zaadje zaten de bouwstenen van je familie, waar niet alleen de eigenschappen van je ouders in zitten, maar ook die van al je voorouders. Wetenschappers hebben het dan over jouw DNA. En via dit DNA krijg je naast de kernkwaliteiten en familietrekjes ook de nadelen uit al die generaties mee. Zo praten we over het overerven van ziektes en ongemakken.
Maar wat mij zo verontrust is dat het lijkt alsof we steeds zieker worden en nergens meer goed tegen gewapend zijn. Ons immuunsysteem laat het steeds vaker afweten. En zodra we geboren zijn, lijkt het bij veel kinderen ook steeds sneller bergafwaarts te gaan. Kijk maar naar de vaccinaties die je als kind nodig hebt volgens de farma. Logisch, zeggen veel geleerden, Dat komt omdat we steeds hectischer leven. Het kan dus niet anders dan dat we steeds sneller ziek kunnen worden. En de oplossing zoeken ze snel in vaccinaties en/of medicijnen.
Larie. Ons immuunsysteem is sterker dan ooit te voren. Ons immuunsysteem kan veel meer dan die van mensen van zeg 500 jaar geleden. We evolueren en passen ons heel snel aan. Daar is het overlevingsmechanisme heel goed in. Het kan ons zelfs helpen in bijna alle mogelijke en onmogelijke leefomstandigheden. Dus dat is niet het probleem.
En dat overerven geloof ik ook al niet in. Niet dat je niets kunt erven, maar als je grootouders diabetes hebben, hoef jij het niet te krijgen en als jij het wel hebt kun jij er wel vanaf komen. Ook daar is ons overlevingsmechanisme heel goed in. Je moet er dan wel zelf iets aan doen. Je zal hem wel eerst moeten herprogrammeren. Maar daarover een andere keer.
Celdelen met herinneringen
Ik wil het nu hebben over jouw celdeling daar in die baarmoeder. In die negen maanden heb je veel (aan)geleerd. Vanuit diverse informatie van je voorouders, het eitje en het zaadje dus, is iets moois ontwikkeld. Jij kwam op aarde.
Daar je er zelf geen weet van hebt gehad, wil niet zeggen dat je er niet bij was en niet hebt ervaren. Ergens in de twaalfde week werden de vingers ontwikkeld met de mogelijkheid om de omgeving te betasten. En na een paar weken werden onderhuids ook miljoenen en misschien wel miljarden punten ontwikkeld waar je de omgeving mee kon ervaren.
Je was dus al na zo’n drie maanden goed in staat om je omgeving zo te ervaren dat jouw overlevingsmechanisme daar een strategie door kon bepalen. Jouw leven in die baarmoeder was alles behalve veilig. Dus naast jouw broodnodige rust voor je groei had je het druk met je zelf te verdedigen tegen de aanvallers buiten je. En niet alleen via het bloed, ook via je huid en voornamelijk via je vingers.
Als voorbeeld gebruik ik graag mijn twee prachtige dochters en hun tijd in de baarmoeder. Toen mijn vrouw van de eerste zwanger was, had ze een fulltime baan bij de bank. Dus altijd druk en naast die 40 uur ook nog eens volop in het huishouden bezig. Stil zitten was er niet bij. Alles moest perfect in orde zijn voordat de eerste zou komen.
Als mijn vrouw wat rust nodig had, nam ze een haring met uitjes en zuur. Het gaf haar wat rust, wat ze elke week in die zwangerschap hard nodig had. Na de geboorte is mijn vrouw niet meer gaan werken en was volledig met de kleine en het huishouden bezig.
Bij de tweede zwangerschap, zo’n vier en een half jaar later, was mijn vrouw minder actief en werd ze misselijk bij de gedachte van een lekkere haring zoals bij de eerste. Daarentegen nam ze wel veel drop. Waar wil ik naar toe? Nu, mijn eerste dochter is gek op haring met zuur en uittjes en lust geen drop en mijn tweede dochter lust geen haring maar drop en andere zoetigheid vindt ze heerlijk.
Wat kreeg jij binnen?
Je kunt je voorstellen als bepaald voedsel al veel kan betekenen voor de kleine daar in de baarmoeder, laat staan andere processen, zoals bijvoorbeeld roken en drinken, woede en ergernissen. Maar zeker ook van de heftige emoties die je als moeder die negen maanden wel eens kan hebben, worden doorgegeven aan het kind. Daar al in de twaalfde week de tastzin actief is, wordt dit allemaal gevoeld en meegenomen in overlevingsmechanisme van het nieuwe wezentje.
Je hebt dus als gevoelig wezen een valse start als jouw moeder een heftige zwangerschapstijd heeft moeten doormaken door welke oorzaak ook. Als volwassenen kun je de dingen nog wel goed relativeren. Maar als ongeborene heb je maar één zintuig en dat is die tastzin. Je kunt niets interpreteren of relativeren. Alleen maar meemaken en onthouden voor later.
Jouw geboorte begon dus met een ballast die je eigenlijk niet zo willen hebben gehad. Gelukkig is jouw overlevingsstrategie goed ontwikkeld en weet je je goed staande te houden. Het zorgde er alleen voor dat je nu zo hooggevoelig bent geworden.
Die hooggevoeligheid had je nodig omdat je in die baarmoeder alleen maar die tastzin kon gebruiken om zodoende je staande te houden. Maar in het echte leven heb je die hooggevoeligheid niet echt nodig. Bij verkeerd gebruik zorgt het zelfs alleen maar voor meer problemen waarbij je immuunsysteem het uiteindelijk laat afweten. En jouw immuunsysteem is belangrijk voor je. Want die zorgt er voor dat je ziektes kunt tegen gaan. Het zorgt er voor dat je optimaal kunt genieten van het leven.
Muur
We kunnen natuurlijk blijven denken dat anderen ons wel van je kwalen af kunt helpen, maar je zou ook eens kunnen kijken naar hoe jouw leven is begonnen. Waarschijnlijk wijkt hij niet veel af van wat ik hierboven vertelde. Sterker, als je hooggevoelig bent, zul je ook last hebben van de medicijnen die je moet slikken. En dat maakt het alleen maar erger.
De aanzet van je vingers van je rechterhand op je hand laat zien of je een valse start hebt gehad wat nu nog steeds een belemmering in je leven geeft. Je voelt daar een verdikking of verharding waar je vingers beginnen.
Het kan ook zijn dat de aanhechtingspunten van je vingers gevoeliger zijn, of dat er in het tussenstukje verhardingen op te merken zijn. Hoe steviger je vel op die plekken op je vingers zitten, hoe meer ‚muur’ je hebt opgebouwd in je leven. Omdat trauma’s en andere heftige emoties uit je verleden goed opgelost kunnen worden met vingerreflexologie, is het ook mogelijk een valse start uit de baarmoedertijd aan te pakken. En dat is niet alleen goed voor jezelf, je geeft dan minder ballast door aan je kinderen en kleinkinderen via de DNA.
Natuurlijk, als je kijkt naar de klachten die je nu hebt zal er in de meeste gevallen geen bewuste link met de tijd in de baarmoeder zijn. Maar besef dat iets wat je onbewust hebt meegemaakt net, zoveel gevolgen kan hebben voor je lichaam als de dingen die je bewust heb meegemaakt. Tenslotte was jouw tastzin diegene die de informatie aan jouw overleveringsmechanisme heeft doorgespeeld waardoor jouw immuunsysteem waarschijnlijk overuren heeft moeten maken.
Aan de slag
Door massage op de vingers en natuurlijk ook tussen de vingers maakt het allemaal wat soepeler. Het breekt die ‚muur’ af en het immuunsysteem moet nu zelf weer in actie komen. Je kunt voor de massage ook massageolie gebruiken of, wat ik zelf de voorkeur aan geef, wat druppels bach rescue. En je kunt beter elk uur een minuut masseren dan 10 minuten achter elkaar. Dit geeft na een paar dagen een veel beter en zelfs sneller resultaat.
Voor pasgeboren kinderen en kinderen onder de 3 jaar is het goed om af en toe die vingers zachtjes te masseren met wat babyolie. Alsof je ze insmeert. Je ziet die kinderen daardoor heel snel ontspannen. En daarbij gaat het juist om die subtiele aanraking waardoor het veel effect heeft. Een te harde massage zou zelfs een tegenwerkende invloed hebben omdat dit dan lijkt op een aanval van buitenaf.
Heb je jonge kinderen die net hun zoveelste vaccinatie hebben ontvangen, dan is dit ook een mooie gelegenheid om d.m.v. massage op de vingers de bijwerkingen te neutraliseren. Je versterkt hiermee namelijk het immuunsysteem.