Vluchten, vechten of verstarren
In de afgelopen jaren heb ik veel mensen mogen helpen met mijn visie over hoe eenvoudig het is om van je klachten af te komen. Natuurlijk heb ik daarbij vaak weerstand ondervonden. Nog steeds trouwens. En waarschijnlijk terecht natuurlijk. Want als jij al jaren ziek bent en alles al hebt geprobeerd, kom ik niet geloofwaardig over met mijn stelling.
Maar door mijn overtuiging dat ik gelijk heb, ben ik al die jaren toch doorgegaan mijn stelling te verkondigen. En gelukkig maar, want er zijn niet alleen veel mensen echt geholpen. Inmiddels hebben meer dan 40 personen mijn methodiek eigen gemaakt. En ook zij hebben daar succes mee.
Wat maakt het dan dat veel mensen toch het idee hebben dat we maar wat roepen? Sterker, ik krijg vaak een reactie dat ik mensen hoop bied die ik niet kan waarmaken. Hoe is het toch mogelijk dat de één direct mijn uitdaging aangaat en dat de ander zegt dat het niet klopt wat ik doe hoewel ze niet de moeite nemen om naar mijn uitleg te luisteren?
Ieder mens is anders. Gelukkig maar, want het zou zomaar heel saai kunnen worden als iedereen hetzelfde zou zijn. Ieder mens heeft iets meegekregen vanuit zijn geboorte. Het zit dan in je DNA. Zelfs die tijd in de baarmoeder kan de oorzaak zijn dat je anders reageert dan je broers of zusters. En in je jeugd maak je waarschijnlijk andere dingen mee dan je naaste omgeving. En dan is er nog wat, wat ons anders maakt.
De reacties op de wereld. De muur die je hebt om je te beschermen tegen dat wat er om je heen gebeurt. Waarschijnlijk zie je niet zelf dat je een muur om je heen hebt. Waarschijnlijk zul je zelfs aangeven dat je gewoon jezelf bent en geen muur hebt. Want hoe weet je dat je een muur om je heen hebt. Dat is niet eenvoudig uit te leggen.
Ik wil het toch proberen. Laten we eerst beginnen met te vertellen dat we allemaal een overlevingsmechanisme hebben. Het helpt ons te overleven. Het geeft ons inzicht en kracht. En door de dingen die je meemaakt zul je steeds beter worden om het overlevingsmechanisme nog sterker te maken.
Maar dat zorgt er wel voor dat je goed bent in het overleven van diverse situaties. Echt leven doe je daarbij niet. Echt jezelf zijn trouwens ook niet. Daar heb je geen tijd voor. Want je focus ligt op het overleven en in leven blijven. Maar dat proces geeft uiteindelijk een negatief resultaat. Want een goede strijder heeft een terdege opleiding nodig en een goede conditie om het lang vol te houden. Een echte beschermer heeft een team van medestrijders nodig die hem of haar aflost en zijn rust kan nemen.
Als je tijdens die beschermende houding dus niet af en toe tot rust komt, zul je het onderspit delven. Zeker als je het gevoel hebt er alleen voor te staan. Het is niet voor niets dat we steeds meer ziektes en ongemakken krijgen. Het lichaam laat het je graag weten. De medische wereld moet er steeds weer nieuwe namen bij verzinnen om alles onder controle te houden.
Breek die muur eens af!
Of je nu wel of niet beseft dat je een muur (van bescherming) om je heen hebt, besef dan eens dat al jouw lichamelijke of geestelijke klachten eigenlijk door jouw overlevingshouding komt. Ja, ik hoor je zeggen: ‚Zo ben ik nu eenmaal!” Dat kan wel zijn, maar wil je overleven of leven? Wil je gelijk of een oplossing? Wil je vasthouden aan dat wat je je hele leven al doet, of de verandering?
Ik weet uit eigen ervaring dat die muur afbreken dood eng is. Maar het vooruitzicht dat je niet meer hoeft te vechten, verstarren of te vluchten is geweldig. Het gaf mij de mogelijkheid om mijn verleden te herzien, de emoties daarover los te laten en de toekomst helder voor ogen te krijgen.
Natuurlijk was dat niet in een dag mogelijk. En dat vraag ik ook van jou niet. Begin eens je eigen gedachtes, overtuigingen en stellingen eens op papier te zetten. En bedenk dat er meer mogelijkheden zijn dan dat je nu (al jaren) hebt. Niet meer hoeven vechten, verstarren of vluchten is mogelijk door eerst te accepteren dat wat je nu hebt goed is. Hoe moeilijk je dit ook kunt voorstellen.
Want als je je hele leven al aan het vechten, vluchten of verstarren bent, weet je waarschijnlijk niet hoe het anders kan. Bedenk dan maar dat voor alles een oplossing is. Ook al is die oplossing nooit ervaren. Ook al moet die oplossing zelfs nog eerst verzonnen worden. Toen ik eind 1999 de melding kreeg dat mijn hernia waarschijnlijk niet opgelost kon worden en ik in een rolstoel terecht zou komen, was mijn leven totaal overhoop. Dat kwam natuurlijk omdat ik geen echte oplossing aangereikt kreeg. Na die mededeling besefte ik dat de oplossing pas kon ontstaan in de acceptatie van wat er nu is. Want in de rust krijg je de echte aanwijzingen.
Acceptatie is trouwens niet hetzelfde als berusting. Dat zijn twee verschillende zaken. Acceptatie geeft je de mogelijkheid verder te komen. Ik geloof in positieve groei. Ik geloof in oplossingen. Ik geloof in helderheid in een toekomst die zelfs nu nog niet zichtbaar is. Dat heeft mij geholpen om naar de ware oplossing te zoeken. Mijn visie werd daardoor steeds duidelijker. Je kunt pas geholpen worden als je het overlevingsmechanisme, die je je hele leven al bij je hebt, los kan laten.
In al die cursussen, opleidingen en ontdekkingen die ik reeds heb genoten leerde ik dat we moeite hebben met veranderen. Maar veranderen is leuk en bevrijdend als je je last van het verleden los kunt laten. Het geeft je energie die je in de toekomst kunt steken.
De drie v’s
Hoewel ik mensen niet in een vakje wil duwen ontkom ik er nu niet aan door je hieronder de drie valkuilen van de muur te tonen.
– Ben je een vechter en wil je graag de strijd aangaan, dan zal woede jou wel eens parten kunnen spelen. Je lichaam zal dan de zwakte vertonen op je botten, ruggengraat en gewrichten.
– Ben je goed in wegvluchten dan is angst de boosdoener waardoor je lichaam het laat afweten in je zenuwen, spieren en diverse organen.
– Ben je goed in verstarren en verstop je je liever dan te vechten of te vluchten dan zul je het meeste moeite hebben met de stofwisseling en heb je o.a. snel last van allergieën, Emoties zijn dan voor jouw de aanleiding om je achter de muur te verstoppen.
Kijk eens om je heen en bekijk je omgeving eens vanuit dit perspectief? Begrijp je nu waarom een bepaalde groep mensen nog steeds ziek is terwijl anderen snel beter waren. Mijn visie is dat je ziekte beter kunt oplossen door naar de persoonlijkheid te kijken. Ziekte is dus een allergische reactie van het lichaam.
Je lost het dus op door de oorzaak op te sporen van die allergische reactie. Je zou ook kunnen zeggen dat ziekte kan ontstaan door een bepaalde karaktertrek. Ga je anders om met je leven, dan zal de aandoening eigenlijk snel opgelost zijn. Deze uitspraak kan ik doen omdat ik dit natuurlijk zelf heb ondervonden in mijn praktijk. Er zijn mensen die liever hebben dat ik een makkelijkere oplossing had voor ze. Waarbij ze konden doorgaan met hun leven zoals ze gewent waren, maar wel dat de klachten weg zijn. Voor mij leef je dan in een vicieuze cirkel.
De echte oplossing zit niet in een pilletje of hulp van buiten. De oplossing zit in de aanvaarding dat je zelf verantwoordelijk bent voor je leven. Dus ook voor je eigen lichaam en gezondheid. En zelfs voor de oplossing van jouw lichamelijke of geestelijke klacht. Het enige wat we dus hoeven te doen is de muur af te breken. De rest gaat dan vanzelf.