Ons leven een aaneenschakeling is van herinneringen. Mooie, moeilijke, vervelende, lastige, leuke maar vooral leerzame herinneringen. Pijnlijk als je je blijft verbinden met dat verleden, maar leerzaam als je het accepteert dat je je verleden achter je kunt laten. Dat het verleden geweest is, is duidelijk en de kant waar je naartoe kunt kijken de toekomst is.
Mensen die onzeker zijn kijken constant naar het verleden. Maar ook mensen die verslaafd zijn, ziek zijn, een depressief gevoel hebben voelen zich ook niet goed doordat ze kijken naar hun herinnering uit dat verleden. De herinnering hoe het gister nog was. Of zelfs een uur geleden. Daardoor bezien ze hun mogelijkheden niet en voelen zich niet prettig. Voor hen lijkt het verleden een nare weg en kan er nooit een oplossing gevonden worden. Want die werd in het verleden ook niet gevonden. Wat ze voelen is eigenlijk de uitkomst van hun verleden. Elke dag weer.
Ik hoor dan ook vaak dat mensen niet geloven snel van hun probleem af te kunnen zijn. ‘Het is al jaren zo en ik heb al vele malen geprobeerd om het anders te doen’ of ‘Dat heb ik toch meegemaakt dat kun je toch niet uit je leven schrappen’ of ‘Zo ben ik nu eenmaal, niets aan te doen, ik heb een hopeloos probleem’. Natuurlijk kunnen ze geholpen worden. Het zijn enkel de gedachteclusters met de bijbehorende gevoelens die ze hebben weerhouden om nieuwe inzichten te ontdekken.
Nieuwe inzichten die hen wel helpt eruit te komen, zijn toekomst gericht. En daar moet je wat voor doen. Allereerst jezelf accepteren. Bij accepteren zit het niet meer vechten tegen dat wat nu is. Bij accepteren geef je je lichaam de gelegenheid om kracht en energie op te bouwen. Door in je energie te zitten en dingen te doen die je energie geven kom je eindelijk tot bloei. Door jezelf te accepteren kom je in evenwicht, krijg je een mindfulness-gevoel. Energie krijg je ook door goede nachtrust en juiste voeding.
Vechten tegen je leven, je ziekte, je situatie, tegen wat dan ook, is zo uitputtend en heeft daardoor juist een averechtse uitwerking. De klachten verergeren en er bestaat de mogelijkheid dat je er chronische klachten van krijgt, waar je natuurlijk weer tegen gaat vechten. Een vicieuze cirkel.
Accepteren is trouwens niet hetzelfde als opgeven of berusten. De meeste mensen denken dat als ze iets accepteren ze dit doen om de goede vrede te bewaren. Accepteren voelt als een bevrijding met het inzicht dat je nu even pas op de plaats mag doen om straks met veel energie je doel na te streven. Het is tenslotte jouw doel.
Her volgt nog een kleine oefening. Je hebt vast in je leven wel eens dat gevoel gehad dat je iets accepteerde? Gewoon vanuit liefde. Of omdat het goed is zo. Haal het nog eens uit je herinnering. Een gevoel wat er ergens in je lichaam zat terwijl je wist: ‘Straks ga ik doen wat ik moet doen, nu accepteer ik helemaal dat wat er is’.
Wees trots op dat gevoel, maak het je sterkste gevoel ooit.
Maak het gevoel elke keer weer sterker bij iedere keer dat je het voelt. Maak er een opdracht van om elke ochtend voor je opstaat dit gevoel van pure acceptatie, sterk in jezelf op te roepen. Versterk dat gevoel op jouw manier door het bijvoorbeeld sneller te laten draaien, de kleur helderder te maken, of…..
Dat acceptatiegevoel kun je als basis gebruiken om je leven richting te geven. Ik accepteer je in ieder geval en ik heb daar een zeer goed gevoel bij. Nu jij nog. Succes met je doel.