Die naarste gebeurtenissen in ons leven kunnen diepe wonden achterlaten in onze ziel. We kunnen tot het bot geraakt zijn of zelfs een eind aan ons leven willen maken. We ervaren dan heftige emoties die door ons zenuwstelsel worden gecreëerd. We voelen dan zoveel emoties dat we onszelf gaan beschermen tegen die emoties door ze weg te slikken.
Die bescherming is een soort muur waarachter we ons veilig wanen. Maar die muur kost bij elke nare gebeurtenis aardig wat energie om hem weer op te bouwen, waarbij de betreffende emotie ondanks dat toch bij je binnen blijft komen. Oorspronkelijk is die emotie op een nare gebeurtenis noodzakelijk geweest om je te beschermen. Werd je door een beer aangevallen, kon je snel vanuit een oerinstinct snel reageren. Je kon met hem vechten, voor hem vluchten of heel stil blijven staan in de hoop dat hij je niet zag.
Die automatisme vanuit onze automatisch reageren hebben we nog steeds. Maar omdat we niet meer tegen beren vechten, waardoor onze adrenaline wordt gebruikt, blijft die adrenaline gedeeltelijk in je lichaam achter. En dat geeft een bepaald gevoel in je lichaam.
Onze muur
Als we die persoonlijke muur eens nader bekijken, komen we tot de conclusie dat hij een binnenkant en een buitenkant heeft. Die buitenkant wordt door de ander ervaren en de binnenkant is de weerspiegeling van jouw ervaringen met de wereld. Het kan dus zomaar zijn dat de ander jouw gevoelens over de ervaren gebeurtenis niet snapt. Want hij kijkt naar hoe jij overkomt. Die buitenkant dus. Maar wat jij voelt en hoe je dit naar buiten wilt brengen wordt niet naar de buitenkant gebracht. Je blijft met een naar gevoel achter. En die li je steeds weer in bij weer een nare gebeurtenis. Ook jij hebt dus ook last van je eigen muur.
Hooggevoelige kinderen kunnen die binnen en buitenkant van mensen ervaren. Ook ik werk er nog steeds mee en daarop is Vingerreflexologie ontstaan. En toen jij pas geboren was, was je ook in staat om zowel de binnenkant als de buitenkant van die opgetrokken muur bij de ander te herkennen. Je wist precies tot hoever je kon gaan om de ander net niet boos te krijgen. Toen je de andere zintuigen ging gebruiken werd dat voelen van die binnenkant bij de ander bijna onmogelijk.
Het is dan ook niet gek dat hooggevoelige kinderen van slag raken door dat wat ze zien en dat wat ze werkelijk van die persoon voelen. Astma, bronchitis, hyperactief, e.d. zijn dan ook de gevolgen van dit proces. Want ze kijken naar de handelingen die iemand doet, en kunnen direct de binnenkant van de muur ervaren van die persoon.
Het vasthouden van die muur zorgt uiteindelijk voor het verzwakken van ons immuunsysteem en hormoonhuishouding en kunnen we daardoor uiteindelijk flink ziek worden of verzwakt raken. Chronische vermoeidheid is daar een goed voorbeeld van.
Maar hoe breek je je muur af als je niet eens weet dat je een muur om je heen hebt?
Daar die muur jouw persoonlijke bescherming is, kun je natuurlijk kijken waarom je die bescherming nodig hebt. In de meeste gevallen kom je daar door te ontdekken wat je in je leven mist. Sommige mensen maken het hun levensdoel om op zoek te gaan naar dat wat ze gemist hebben in hun jeugd. Uit ervaring weet ik dat je het nooit kunt vinden.
Waarheid of werkelijkheid
Gebeurtenissen, hoe naar ze ook bij je binnenkomen, zijn gewoon gebeurtenissen. De emotie die jij ervaart is dat wat jij zelf ervan vindt. Het is jouw persoonlijke voorkeur om dit zo te voelen. En in vele gevallen zal een ander dan ook niet kunnen snappen waarom jij die bepaalde emotie op die bepaalde gebeurtenis hebt. Dat wat jij aan de binnenkant van je eigen muur ervaart is namelijk alleen voor jou de echte waarheid.
Het gevolg is dat je er alles aan doet om gelooft te worden of misschien wel gerechtigheid wil, of erkenning, of begrip of waarschijnlijk nog iets veel ergers. Het is het vasthouden van jou waarheid dat je van binnen zoveel emoties vastzet dat ziekte uiteindelijk onvermijdelijk is. Want vastzittende emoties zijn een gif in het lichaam. Je vingers kunnen er zelfs krom van gaan staan. Natuurlijk wil je jouw waarheid niet loslaten, want tenslotte was hij jouw ervaring en dus ook jouw bescherming.
Maar wil je gelijk hebben of de werkelijkheid ervaren? Programma’s als ‘Dubbeltje op z’n kant’ ‘Oorlog in de keuken’ ‘De Nanny’ e.d. laten dit patroon duidelijk zien. Maar naast het laten zien van de eigen valkuilen geven ze je ook opties om de werkelijkheid aan te kunnen.
Terug naar je kern
Doordat je zo gewend bent om die muur op te trekken als het wat heftig voor je voelt, ben je eigenlijk niet bezig met het uiten van dat wat je graag zou willen. Je bent, door die muur, eigenlijk constant in de verdediging. Zelfs tegen mensen die het goed met je voor hebben. Je eerste reactie is dan ook bijna automatisch.
Vingerreflexologie heeft een unieke methodiek om die automatische piloot snel te omzeilen. Daarmee komen we direct naar de kern. Naar jouw kern wel te verstaan. De kern waar jouw passie is te vinden. Zodat je snel kunt achterhalen wat je werkelijk nodig hebt als die muur is afgebroken. Dat is noodzakelijk want je wilt je wel weer veilig voelen en vanaf nu zonder die muur verder met je leven.
En dat kan alleen als je weet hoe het voelt als je veilig bent. Pas dan kun je uit je comfort zone de wereld betreden en laten zien wat je in je mars hebt. Wat je passie is. Natuurlijk zal het vreemd zijn als je gewend bent om je te verdedigen, maar neem van mij aan dat het goed voelt als je je passie uitdraagt. Daar is geen moed of durf voor nodig, maar een nieuwe focus.
Wat is jouw focus in het leven?