Heb jij dat ook?
Dat je even niet meer weet hoe je iets moet oplossen? Normaal gesproken is het geen punt en heb je daar geen last van, maar op een dag lijkt het wel of je helemaal van je pad af bent.
Eigenlijk is het een gek verhaal hierboven. Het is toch niet echt zo dat je op een pad loopt en dan opeens is het niet meer te zien. Het is ons denkbeeldig pad wat we normaal gesproken lopen en door omstandigheden het even niet meer weten of het pad wel het juiste pad is.
Misschien is dit dan wel het juiste moment om daar eens goed bij stil te staan.
Hoe zit het nu werkelijk?
Als we niet werkelijk een pad voor ons zien, hoe werkt dat dan in ons hoofd. Daarvoor moeten we terug in e tijd. Als kind ben je ongedwongen en ben je op onderzoek uit. Hoe meer je bewust wordt van je omgeving, hoe meer je daar deel van wilt uitmaken. En daarbij heb je niet echt het idee dat er grenzen zijn in jouw acties en mogelijkheden.
Sommige kinderen weten die grenzen echt ver door te voeren en anderen echter houden echt op zodra ze een bepaalde grens hebben bereikt. Meestal worden die grenzen door onze omgeving vastgesteld. Eerst door onze ouders, later door school en veel later door mensen om je heen en op het werk.
Maar als kind ben je leergierig en zijn grenzen niet echt belangrijk. Je wilt ontdekken, je wilt groeien, je wilt meer. Hoe vaak ben je niet gevallen bij het leren lopen? Hoe vaak viel je niet om bij het leren fietsen? Jouw doel was bekend en jouw wil om het te bereiken was vele malen sterker dan de tegenslagen (het vallen). Je ging net zolang door totdat je bereikt had wat je wilde. En daarna ontdekte je meer.
Ergens in je leven heb je die sterke drang om te ontdekken omgezet in wat anderen van je willen. Zeker als jouw omgeving niet erg enthousiast waren met jouw drang om je grenzen te verleggen. Opeens ben je gewezen op het pad wat je moet lopen omdat het beter is voor je. De ander, jouw omgeving, weet het beter, want ze zijn groter en soms aardig beangstigend.
Als kind kon je niet anders dan zo de wil van de anderen toepassen. Want de pijn als je tegenwerkt is sterker dan de winst die je kunt behalen. Je liep vanaf dat moment hun pad.
En zo heb je afgeleerd om jouw grenzen op te zoeken of soms over je eigen grenzen te gaan. Te leren welke mogelijkheden perfect bij je passen. Dat deed je door te vallen en daarna weer gewoon opstaan. Maar als je vroeger geleerd heb dat pijn hebben aangeeft dat je moet stoppen, stop je als je op latere leeftijd uit je comfort zone gaat komen..
Je eigen pad
Inmiddels kun je daardoor aardig van je pad geraakt zijn. Eigenlijk liep je al jaren het pad van de ander en wordt dar gedegen bewust van. Je ouders, de leraar, en misschien daardoor ook die van je partner. Toen je als kind leerde lopen, was het vallen echt niet pijnlijk, maar onoverkomelijk. Jouw tegenslagen werden verbeterde uitdagingen. En dat wist je. Door je doel goed voor ogen te houden, was je instaat om uiteindelijk te lopen, te fietsen en misschien wel auto te rijden. Wat in het begin onmogelijk leek, werd opeens mogelijk.
Ga met je gedachten nog even terug naar dat kleine kind in jou en ontdek, met de ogen van dat kind, dat wat nu onmogelijk lijkt, best wel mogelijk zou kunnen zijn. Je wilde toen niet opgeven, maar je doel bereiken. En daar had jij daar toen een bepaalde visie over. Wat er toen ook was, je hield vol, tot het er was.
Onderbewust handelen
Het verschil tussen toen en nu is dat je vroeger onbewust handelde. Je deed de dingen automatisch en in vele gevallen zelfs geheel onbewust. Tegenslagen bestonden niet. Alle het doel. En via het onbewuste werd je bewust van je vaardigheden. Een van die vaardigheden is: ‘Niet opgeven’. Je ging door totdat….
het doel was bereikt of je werd tegengehouden door je omgeving.
In mijn praktijk kom ik beide groepen tegen. De ene groep is vroeger niet echt gehinderd door de omgeving en heeft het jaren later nog over de successen die hij of zij hebben behaald. En er is natuurlijk een grotere groep die heeft ervaren dat hij of zij gehinderd werden in hun persoonlijke groei en hebben het in de meeste gevallen over de tegenslagen en de pijn die ze dagelijks ervaren.
Op weg
Zoek jij naar je pad of wil je weg uit je huidige situatie, dan is het goed mogelijk dat je bij de laatste groep hoort. Je kijkt niet naar de ontelbare mogelijkheden die er voor je zijn, maar naar de pijn die je daar zou kunnen oplopen. Je bekijkt jouw pad via de weerstanden die er mogelijk kunnen zijn. Sterker, voor jou is er totaal geen pad meer. Je ervaart de sleur van de dag en kunt er niet meer aan ontkomen. Het onbewustzijn heeft plaatsgemaakt voor je pijnlijke bewustzijn hoe jij je leven ervaart. Met het besef dat alles wat doet of hebt gedaan het toch geen heeft omdat er niets veranderd.
Maar als je echt wilt ervaren wie je werkelijk bent, zul je toch dat kleine kind in je moeten toelaten. Dat kleine kind dat heel vroeger gelukkig was met het onbewust handelen en daardoor succes heeft weten te boeken. Die tijd voordat je door anderen werd tegengehouden. Hoe voelt het als je onbegrensd succes zou kunnen hebben? Hoe voelt het om vrij te zijn in jouw mogelijkheden?
Hoe voelt het als je kunt zijn wie je wilt? Hoe voelt het om jezelf te zijn?
Laat dus via je onbewuste, je pad weer zichtbaar maken. Voel je weer enthousiast en vrij om jouw grenzen verder uit te breiden. Trouwens je ziet je pad pas als je de eerste stappen zet. En dan maakt het niet eens uit welke stappen. Bewust worden van je onbewuste kracht is a de eerste stap. Eerst geloven en dan zien. Je pad wordt dus helder als jij je stappen zet. Stappen zetten uit je onbewuste, net als vroeger.
De vingers
Wanneer je opzoek bent naar je pad zullen in de meeste gevallen de topjes van je beide middelvingers ietsjes scheef staan. En daarbij wijzen ze niet naar elkaar maar juist de andere kant op. Dus naar de pinken gericht. En in de regel is het vel op de aanzet van je middelvinger op de rechterhand ook nog heel los alsof je een zeevliesje tussen je vingers hebt.
De omgeving heeft zoveel impact gehad op jouw leven, dat je daar aardig last van hebt ondervonden. Je pad was van een onschuldig kind naar een kind dat zich bewust aanpast aan zijn omgeving. Dat is echt niet het pad wat voorbestemd is voor je.
Masseer beide vingertoppen door ze van links naar rechts te bewegen en laat jouw onderbewustzijn zijn taak weer oppakken. Jouw onbewust brengen waar je moet zijn. Zie het gebeuren door de veranderingen die daarna in je leven plaatsvinden. Let niet op de pijn, maar op de resultaten van jouw daden. Net als toen.