Als we toch de zwarte gaten in het heelal niet meer als waar aannemen, kan ik het volgende ook wel naar voren schuiven. Het NU bestaat niet.
In het NU leven maakt dat je eigenlijk in de kater van gisteren leeft. Als je gister teveel gedronken hebt, is er nu een kater. Als je gister niet tevreden was met je leven, voel je nu de consequenties. Als je gister begonnen bent met je nieuwe inzichten, zie je vandaag nog niet de resultaten. Het NU is dus totale onzin.
Ja, ik weet het. Ook ik heb het boek gelezen dat we in het nu moeten leven en niet in het verleden. Dat het verleden ons eigenlijk een verkeerd beeld geven over onze kwaliteiten, maar ook over onze overtuigingen. Ons huidig moment komt dus uit alle processen uit het verleden. De meeste mensen vinden het huidige moment nou niet zo erg interessant. Dus waarom zou je het NU als focus willen zien.
Eigenlijk is het huidige moment niet echt bewust gecreëerd. Het is als vanzelf ontstaan door de eerdere processen die niet alleen door onszelf werden ingezet, maar ook door wat anderen daar konden bewerkstelligen. En in de regel hebben de mensen die door anderen zijn aangestuurd het meeste last van het NU.
Denk maar aan de meeste werkzoekenden. Ze zijn eerder in hun leven ontslagen en ontdekken elke morgen weer een nieuwe NU waar ze niet blij mee zijn. Maar ook mensen die ernstig ziek zijn geworden. Die staan ’s morgens op in het nieuwe NU en ontdekken elke keer weer dat ze nog steeds ziek zijn. Het NU is dus net als die NU’s ervoor.
Ons brein laat eigelijk het verleden niet los. Wat we ook willen, hoe mooi we ook werken aan een nieuwe toekomst. Hoe helder we het ook zien om niet meer ziek te zijn, we blijven te maken hebben met ons brein die ook nog andere opties over ons leven heeft.
Tijd bestaat ook al niet
We hebben dus te maken met een aanhoudend verleden en een, voor de meesten, onzichtbare toekomst. Vroeger dacht ik dat de ruimte tussen het verleden en die nieuwe toekomst het nu moest zijn. Maar door de ervaringen echter was ik er al snel achter dat het verleden altijd dicht achter je is. Vannacht is eigenlijk alweer het verleden. En ook het begin van deze tekst is in hert verleden geschreven.
Het vervelende met mensen is dat ze hier op aarde een klok hebben uitgevonden. Alleen op aarde wordt er in tijd gerekend. Stap je in een raket dan gaat de tijd met je mee, maar op aarde zal dat een andere snelheid hebben dan in die raket. Zou je sneller dan het licht zou gaan, dan draait de tijd zelfs terug. Moeilijk te begrijpen als we zo aan onze tijd gebonden zijn. Tijd is geld tenslotte. Tijd heelt de wonden, hoor ik ook wel eens. Het zal mijn tijd wel duren. Hoe meer we met tijd bezig zijn, hoe meer de tijd ons gaat inhalen.
Als het NU niet bestaat en TIJD ook niet echt, wil ik je meenemen naar vroeger toen je voor het eerst in je leven iets pijnlijk hebt ervaren.
Deze vraag zorgt ervoor dat je brein op jouw manier dat moment ervaart. Je zou het kunnen ZIEN, VOELEN, HOREN, PROEVEN. Je denkt dus via jouw sterkste zintuig. Zie het beeld van toen voor je, of voel die pin nog in je lichaam, of hoor die pijnlijke woorden, of proef die smerige spruitjes van toen.
Het grappige met herinneren is dat je niet alleen dat moment weer opmerkt, maar dat jouw brein er tevens een gevoel in je lichaam aan geeft. Het is zelfs hetzelfde gevoel die je toen ook had. Door nu je focus te verleggen van je sterkste zintuigelijke waarneming naar daar waar dat gevoel in je lichaam zit, kun je dingen veranderen. Ervaar dus het gevoel en ontdek welke kleur daar het beste bij past. In de regel zullen nare en heftige herinneringen donkere kleuren.
Herinner je nu eens een heel mooi moment uit je verleden waar je nog steeds gelukkig van wordt. In de regel voel je dat in je hele lijf. En ook daar kun je een kleur voor kiezen. Meestal licht en helder, maar soms moeilijk vast te houden. Ga met die kleur of kleuren nu eens op die nare herinnering plaatsen. Zie voor je dat je die kleur spuit op die nare gebeurtenis. Maak hem lichter, maak hem luchtig.
Wat zou je nu tegen jezelf willen zeggen als je als volwassene met dat kleine kind kon praten. Wat had je toen nodig wat je niet kreeg? Geef dat kleine kind de aanwijzingen die het nodig heeft om volwassen te kunnen worden. Het moet echt alleen van jou komen want je hebt alles l meegemaakt tot vandaag. Jij weet wat je gemist hebt en jij alleen kan dat gemis zo ervaren.
Zoek je de antwoorden in de tijd of in anderen, zul je blijven ervaren wat je hebt ervaren. Geef je jezelf wat je vroeger als kind hebt gemis, zal je verleden jouw geen pijn meer kunnen doen.
Nu je het verleden anders ervaart, zul je merken dat de toekomst ook heel anders voelt. Mijn belangrijkste vraag die ik meestal stel is: ‘Wat ga je doen als je niet meer ziek bent?’ Hoe ‘voelt’ het bij jou?