In mijn praktijk kom ik geregeld mensen tegen die hun emoties en gevoelens eigenlijk door elkaar halen. Het is ook niet echt eenvoudig om het verschil op te merken. Maar uiteindelijk is duidelijkheid wel van levensbelang voor het oplossen van het probleem.
Daar we eigenlijk op school niets hebben geleerd over emoties en gevoelens is het niet zo gek dat er veel onduidelijkheid over is. Zelfs diverse therapeuten halen het soms door elkaar. Laten we aan de hand van het volgend voorbeeld eens kijken hoe het in zijn werk gaat.
Een emotie wordt vaak omschreven als een innerlijke beleving dat door een bepaalde situatie buiten je wordt opgeroepen. Het kan zelfs spontaan door een bepaalde gedachte optreden.
Onze eerste aangeboren emotie is angst. Het is onze veiligheidsmechanisme die er voor moet zorgen dat we overleven. Andere emotie die via gezichtsuitdrukking overal ter wereld wordt herkend zijn: vreugde, verdriet, woede, verbazing en afschuw.
Een situatie buiten ons geeft dus een reactie in ons lichaam. Die reactie die komt uit ons overlevingsmechanisme. Daarvoor is energie nodig. Adrenaline en endorfine zijn stoffen die ons helpen de situatie te overleven als we beren op onze weg vinden.
Naast de mogelijke acties die die stoffen ons kunnen geven, bezorgen ze ons ook een bepaald gevoel in ons lichaam op die situatie. We voelen ons sterk, als we de beer durven aan te vallen of we voelen ons zwak als we bang voor die beer zijn.
De uitwerking van dat gevoel geeft op zijn beurt ook weer een reactie in het lichaam. Voel je je sterk, is de uitwerking een krachtig gevoel, maar voel je je zwak, dan komen misschien de tranen vrij en voel je je ongelukkig.
Ik zie de gevoelens die je hebt dus als reactie op de emoties die je op bepaalde gebeurtenis hebt gehad. Maar gevoelens kunnen ook opgeroepen worden als je alleen maar aan die gebeurtenis denkt. Zelfs als die 40 jaar geleden heeft plaatsgevonden.
Gebeurtenissen kunnen we niet veranderen, maar de emotie op die gebeurtenissen kunnen we wel veranderen. Zeker als het al heel lang geleden is, kan je besluiten een andere emotie te kiezen. Dat resulteert dan weer in een ander gevoel.
Er is wat betreft ons gevoel ook veel onduidelijkheid. Wat is gevoel eigenlijk. Het is een sensatie in ons lichaam die een reactie uitlokt. Een verdrietig gevoel geeft dus als reactie dat je gaat huilen. Een blij gevoel maakt dat je gaat lachen.
Uiteindelijk is dit een soort vicieuze cirkel waar je in eerste instantie niets aan kunt veranderen. Het is een oerproces. En als je je ervaren emoties en gevoelens ook nog eens door elkaar gaat halen, wordt het bijna onmogelijk.
Gelukkig is er een oplossing. Voor mij werkt het zo dat zodra je de gevoelens die je hebt analyseert, je de oplossing binnen handbereik hebt.
Een eenvoudige oefening
Voel wat je voelt als je aan een naar moment denkt. Ergens in je lichaam begint er een gevoel te ontstaan. Ga dan niet een gevolg aan geven met de acties die je altijd deed. Dus verdrietig zijn of zelfs gaan huilen, maar blijf dat gevoel ervaren.
Nu vraag ik je te bedenken wie of wat dat gevoel in je lichaam zou hebben kunnen veroorzaken. Dus voelt het beknellend; wat is er dan wie of wat je beknelt? Is het drukkend; wie of wat drukt daar dan?
Merk op dat als je ‘zichtbaar’ maakt wat je voelt, de oude actie uitblijft. Je doorbreekt hierdoor het vaste protocol die jouw brein met jou heeft. Zo kun je elke belemmerende gedachte die jouw een nare emotie geeft uiteindelijk oplossen door het gevoel daarop los te koppelen.
Woede die alleen voelbaar is, kun je niet wegnemen. Hoe graag je ook zou willen. Woede die je, als product, in een doos kunt doen, kun je uit je lichaam halen. Het lijkt te simpel voor woorden, maar het is zoals het brein werkt. Dus makkelijker kunnen we het niet maken.
Mocht je hulp willen met het oplossen van dat ‘oude zeer’, dan staan we natuurlijk voor je klaar. Want met behulp van de vingers is het nog sneller op te lossen.